చిరునవ్వులా నిలిచింది విశ్వం నీ స్పర్శకు, దేవా!
బ్రహ్మాండపు ఊట పోసి,
జ్ఞానపు విత్తనాలు నాటి,
మనసుల తోటలో
ప్రేమ పూల విరియించాలని ఆశించావు
కానీ నువ్వు చూడు, దేవా!
ఎండలు కరుస్తున్నాయి,
అహంకారపు ఎండలు …
స్వార్థపు పురుగులు కాపు కాస్తున్నాయి,
కామం అనే అగ్ని గుల్మాలు గుండెల్లో మండుతున్నాయి.
అసహనపు గాలి వీస్తుంది,
మంచితనం అనే చిన్న మొక్కలను వంచిస్తుంది.
మోహం అనే చీడ మనల్ని బలహీనులను చేస్తుంది.
కన్నీటి సముద్రాలు నిండి కరుణ ఎండిపోతోంది,
సహోదరత్వం అనే వృక్షం నేలకొరుగుతోంది.
బాధ్యత అనే కానుక
స్వార్థపు అలలకు కొట్టుకుపోతున్నది.
మానవత్వం మరుగున పడుతోంది,
ద్వేషం పతాకాలు ఎగురుతున్నాయి.
నిజాయితీ అనే దిక్కు తప్పిపోయి,
అబద్ధపు చీకటి అలుముకుంటోంది.
కానీ దేవా, ఈ నిరాశ కాదు నా ప్రార్థన.
మనసుల మట్టిలో మంచితనం నాటి,
దయ, క్షమ, సత్యం అనే విత్తనాలను చల్లు.
ఆ విత్తనాలు మొలకెత్తి, ప్రేమ పరిమళించే పూలు విరియించు.
కలిసి కలుపుకుని, మంచితనం పాట పాడుకుందాం, దేవా!
మా భావాలకు వివేకం అనే దీపం వెలిగించు.
భూమి అంతా తోటగా మారాలని,
ప్రేమ, శాంతి, సహోదరత్వం పరిమళించాలని
నీ దివ్య కరుణను మేము కోరుకుంటున్నాము.